Kambodża. Kompleks świątynny Angkor

Dziś, patrząc na monumentalne wieże Angkoruw Kambodży, trudno sobie wyobrazić, że ta ogromna konstrukcja była ukryta przed ludzkimi oczami przez kilka stuleci przez nieprzeniknioną ścianę dżungli.

Angkor to miasto, starożytna stolica Khmerów, zbudowana w VIII do XII wieku i do dziś nie zachował swojego pierwotnego wyglądu. W mieście było wiele drewnianych budynków, ale prawie wszystkie spłonęły podczas licznych pożarów, a niektóre po prostu spróchniały.

Z niegdyś silnej cywilizacji azjatyckiej przetrwały tylko budynki zbudowane z tufu i trwałego piaskowca. Te skarby obejmują kompleks świątynny, który nosi tę samą nazwę.

Kompleks świątynny znajduje się na obszarze ponad czterystu kilometrów kwadratowych, obejmuje około stu świątyń i innych budowli. Najlepiej zachowana świątynia zwana Angkor Wat, która jest największą budowlą religijną na świecie. Ta świątynia jest poświęcona bogu Wisznu. Budynek jest budowlą trzykondygnacyjną, uzupełnioną pięcioma wieżami, wśród których najwyższa jest wieża środkowa o łącznej wysokości pięćdziesięciu pięciu metrów.

Trzy poziomy budynek łączy wiele przejść. Wzdłuż tych poziomów wyłożone są galerie, ozdobione dwumetrowymi płaskorzeźbami, które przedstawiają sceny mitologiczne i sceny z życia Khmerów. Ogólnie Angkor Wat przypomina ogromny prostokąt otoczony fosą.

Kiedy zbudowano Angkor Wat, zaczęto budować Bayon (słynna góra świątynna ozdobiona kamiennymi twarzami), świątynie Banteay Kdei, Ta Prohm i Preah Kan.

Po śmierci władcy Jayavaramana Siódmy, imperium zaczęło słabnąć. Hinduizm stał się religią państwową, a posągi Buddy zdobiące hinduskie świątynie zostały zniszczone. W 1431 wojska syjamskie podbiły Angkor i splądrowały miasto. Miejscowi opuścili zrujnowane miasto.

Drugie życie Angkoru zaczęło się zaledwie półtora wieku temu. Kompleks został ponownie odkryty przez francuskiego podróżnika Henri Muo w 1861 roku.